I staden for enda ein tjukk roman

med altfor mange ord pr side, kan ein få tak i ei tynnare bok. Mange tynne bøker har eit snodig innhald, sånn som denne:

                                              

For dei svaksynte: Det står Øystein Hauge og Stilleben. Kanskje litt jålete tittel. Den kunne like gjerne heitt "Glimt." Det står berre fire linjer på kvar side. Eg liker best side 21:


tante Åsta i hårnett attmed ripsbuskane
taunusen mellom dei deformerte bjørketrea


alt dette sett gjennom det raude
cellofanpapiret edamerosten kom i




Eg synest det er fint at det er tante Åsta som har nett på seg, og ikkje ripsbuskane. Håret har sikkert stor verdi for henne. Det neste liker eg òg, men synest det er for kort. Eg får lyst til å høyre meir om han:


i den russiske uniforma han
alltid har på seg når han drikk


han sit i eit kvistværelse og radioen har sidan
tidleg i haust vore stilt inn på hilversum




Og sjølvsagt denne, som har ein open slutt:


kåpene frakkane støvlettane
skjerfa hanskane vottane


to tolvåringar åleine i bedehusgangen
dei har under halvtimen på seg




Bra at teksten sluttar der. Ein halvtime på seg til kva? Ikkje sikkert dei bruker den halvtimen til Stilleben. Stille liv.