Det brusar fossar ingen bygde ut

Har kjempa meg gjennom Dikt i samling av Tor Jonsson. Det er ikkje store boka, berre eit par hundre sider, men det er ikkje berre berre å sleppe så mykje svartsyn inn gjennom augene. Einsemd og død og lik og svik og tæring og sorg iblanda kjærleik. Jonsson er kanskje den beste likskrivaren vi har. Eg tillet meg å klippe frå ulike dikt:  



Ho som eg hadde kjær,
måtte eg bera
død gjennom dørene her
og inn i den andre verda
-------------------
Tæringsbleike bygda rotnar rundt ikring.
Eg høyrer alle kyrkjeklokker rundt om jorda kling.
-------------------
Det susar vind blant brende byars grus
Eg bankar på og høyrer sukk i gamle hus.

Og så alle desse fråverande kvinnene sjølvsagt:

Einsemd i stengde rom -
Einsemd og rop.
Einsemd i folkehop.
Kvinner som aldri kom -

---------------------------

Eg tykkjer alle stanar, -
men alle går forbi.
Kvar kvinne går og ranar
sekund av tida mi.

Men men, ein kvar får vel skrive om det ein vil, så lenge det er godt:

Eg ror imot straumen, men fossen ropar.
Armane dovnar og båten driv -
Fossen skal stå som eit utropsteikn
etter mitt liv -

God bok, helst i små dosar!